ความทุกข์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
(พระอาจารย์ทูล ขิปฺปปญฺโญ)
การพิจารณาวัตถุแต่ละอย่างให้ลงสู่หลักสัจธรรมคือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา การพิจารณาทุกข์เกี่ยวกับวัตถุ ก็ให้ดูจิตที่มีความยึดถือในวัตถุนั้น ในหลักความจริงให้พิจารณาว่าวัตถุนั้น ไม่มีอะไรเป็นของของเราที่แน่นอน
ถ้าเรามีความยินดี จิตมีความผูกพันในวัตถุนั้นมากเกินไป เมื่อวัตถุนั้นหายไป ฉิบหายไปด้วยวิธีใด ความทุกข์ใจที่มีความอาลัยในวัตถุนั้นๆ ก็จะเกิดความพิไรรำพันร้องไห้ เกิดความเสียใจทุกข์ใจ เป็นลมล้มไปโดยไม่มีสติรู้ตัว นี่ก็เป็นความทุกข์ที่เกิดขึ้น จากผู้ที่ไม่เคยพิจารณาให้จิตได้รู้ได้เห็นตามหลักความจริง
ใช้สติปัญญาหยั่งลงสู่หลักสัจธรรม เพื่อล้มล้างความเข้าใจเดิมที่มีความผูกพันอยู่ในกาม ถอนความยึดมั่นของจิตที่หลงผิด ติดอยู่ในวัตถุกาม กิเลสกาม ด้วยความพยายามเต็มที่ ให้จิตมีความรู้เห็นโทษ รู้เห็นทุกข์ รู้เห็นภัย ให้รู้เห็นความเสียใจ ที่เกิดขึ้นจากกามคุณอย่างชัดเจน
ปัญญาพิจารณาได้มากน้อยเท่าไรนั้น คือเป็นปัญญาของเราโดยตรง ความรู้ความฉลาด ความเฉลียบแหลม ความรู้รอบในสรรพกิเลสทั้งหลายที่มีอยู่ในใจ ก็จะใช้ปัญญาที่เราสร้างขึ้นมานี้เองเป็นอาวุธ เพื่อสังหารกิเลสตัณหาให้หมดไปจากใจ
เหตุปัจจัยที่มีการหมุนเวียนอยู่ในภพทั้งสาม ก็เนื่องจากตัณหา คือความอยากตัวนี้เป็นเหตุ ถ้าดับเหตุนี้ได้แล้ว ภพทั้งสามก็หมดปัญหาไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น