จงลืมตาดูจิต
(จาก “คำสอนฮวงโป” พุทธทาสภิกขุ)
ธรรมชาติแห่งความเป็น "พุทธะดั้งเดิม" ของเรานั้น โดยความจริงอันสูงสุดแล้ว
เป็นสิ่งที่ไม่มีความหมายแห่งความเป็นตัวตน แม้แต่สักปรมาณูเดียว สิ่งนี้ เป็น "ความว่าง” เป็นสิ่งที่มีอยู่ในทุกแห่ง
สงบเงียบ และไม่มีอะไรเจือปน มันเป็นสันติสุขที่รุ่งเรือง
และเร้นลับ และก็หมดกันเพียงเท่านั้นเอง
จงเข้าไปสู่สิ่งสิ่งนี้ให้ลึกซึ้ง
โดยการลืมตาต่อสิ่งนี้ด้วยตัวเราเอง
สิ่งซึ่งอยู่ตรงหน้าเรานี้แหละ คือสิ่งสิ่งนั้น ในอัตราที่เต็มที่ทั้งหมดทั้งสิ้น
และสมบูรณ์ถึงที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรนอกไปจากนี้อีกแล้ว
จิตคือพุทธะ (สิ่งสูงสุด) มันย่อมรวมสิ่งทุกสิ่งเข้าไว้ในตัวมันทั้งหมด นับแต่พระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้แล้วทั้งหลาย
เป็นสิ่งที่สุดในเบื้องสูง ลงไปจนกระทั่งถึงสัตว์ประเภทที่ตํ่าต้อยที่สุด ซึ่งเป็นสัตว์เลื้อยคลานอยู่อีกด้วย และแมลงต่างๆ
เป็นที่สุดในเบื้องตํ่า สิ่งเหล่านี้ทุกสิ่งมันย่อม "มีส่วนแห่งความเป็นพุทธะเท่ากันหมด" และทุกๆ สิ่งมีเนื้อหา เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพุทธะ
อยู่ตลอดเวลา
ถ้าพวกเราเพียงแต่สามารถทำความเข้าใจ ใน "จิต"
ของเราเองนี้ ได้สำเร็จ แล้วค้นพบธรรมชาติอันแท้จริงของเราเองได้
ด้วยความเข้าใจอันนั้นเท่านั้น มันก็จะเป็นที่แน่นอนว่า
ไม่มีอะไรที่พวกเราจำเป็นที่จะต้อง
"แสวงหา"
แม้แต่อย่างใดเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น