แสงสว่างแห่งจิต
( จาก “คำสอนฮวงโป” พุทธทาสภิกขุ )
จิตล้วนๆ ซึ่งเป็นที่กำเนิดของสิ่งทุกสิ่งนี้
ย่อมส่องแสงอยู่ตลอดกาล และส่องความสว่างจ้าแห่งความสมบูรณ์ของมันเอง
ลงบนสิ่งทั้งปวง
แต่ชาวโลกไม่ประสี
ประสาลืมตาต่อมัน ไปมัวเข้าใจเอาแต่สิ่งซึ่ง
ทำหน้าที่ดู ทำหน้าที่ฟัง ทำหน้าที่รู้สึก
และทำหน้าที่นึกคิด ว่านั่นแหละคือ “จิต"
จึงถูกการดู การฟัง การรู้สึก และการนึกคิด ทำให้ตาบอด ไม่รู้สึกต่อแสงอันสว่างจ้าของสิ่งซึ่งเป็นต้นกำเนิดทางฝ่ายจิต
เพียงแต่เราได้ขจัดความคิดปรุงแต่งเสียชั่วแว็บเดียวเท่านั้น สิ่งซึ่งเป็นต้นกำเนิดของสิ่งทั้งปวงดังกล่าวนั้น
จะแสดงตัวมันเองออกมาทันที เหมือนดวงอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นมาท่ามกลางที่ว่าง
และส่องสว่างทั่วจักรวาล
โดยปราศจากสิ่งบดบังและขอบเขต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น