พุทธะคือความว่าง
( จาก “คำสอนฮวงโป” พุทธทาสภิกขุ )
ธรรมชาติแห่งความเป็นพุทธะนั้น
เป็นเหมือนกับ "ความว่าง"
แม้จะประดับด้วยบุญกุศล และปัญญา อันมากมายจนประมาณมิได้
สิ่งเหล่านั้นจะติดอยู่ที่ธรรมชาติแห่งความเป็นพุทธะ(ความว่าง)นั้นได้อย่างไร
บุญกุศล และปัญญาชนิดนั้น ก็รังแต่จะปิดคลุมธรรมชาติดังเดิมของพุทธภาวะเสีย และทำให้มันกลายเป็นสิ่งที่เห็นไม่ได้ ไปเสียเท่านั้น
บุญกุศล และปัญญาชนิดนั้น ก็รังแต่จะปิดคลุมธรรมชาติดังเดิมของพุทธภาวะเสีย และทำให้มันกลายเป็นสิ่งที่เห็นไม่ได้ ไปเสียเท่านั้น
คนส่วนมากขี้ขลาดต่อการทำจิตของตนให้ว่าง
โดยเกรงไปว่าจะพลัดตกลงไปในความว่าง เพราะไม่ทราบว่าจิตของเขาเองเป็นความว่าง
คนโง่มัวแต่หลบหลีกปรากฏการณ์ต่างๆ ไม่หลบหลีกจากความคิดปรุงแต่ง คนฉลาดย่อมหลบหลีกจากความคิดปรุงแต่ง และไม่ต้องหลบหลีกปรากฏการณ์
บุญกุศล ปํญญาญาณ ติดอยู่ในพุทธจิตได้อย่างไร
ตอบลบมันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
เหมือนเช่นที่พระพุทธเจ้ามีญาณล่วงรู้สี่งที่ผ่านมาแล้วก็ดี
รู้ในสี่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตก็ดี สามารถแสดงฤทธิ์ต่างๆได้ก็ดี
ล้วนแต่มาจากพุทธจิตใช่หรือไม่?
ใครบอกก็ไม่รู้ ถ้าจะให้รู้ต้องรู้เอง