สัตว์โลกผู้ลุ่มหลง
(ธรรมทายาท)
สัตว์ คือ ผู้ติดข้อง (หรือข้องแวะอยู่) ในรูปารมณ์(รูป)
สัททารมณ์(เสียง) คันธารมณ์(กลิ่น) รสารมณ์(รส) โผฏฐัพพารมณ์(สัมผัส) ธรรมารมณ์(ใจ)
และเป็นสิ่งที่มีความรู้สึก เคลื่อนไหวไปได้เอง
รวมตลอดไปถึงเทพ มาร พรหม มนุษย์ เปรต อสุรกาย ดิรัจฉาน
และสัตว์นรก
ร่างกายที่สัตว์โลกเข้ามาอยู่อาศัยก็ เป็นธาตุของโลก
(ดิน น้ำ ลม ไฟ)
ซึ่งเป็นเพียงเครื่องอยู่ เครื่องอาศัย เป็นเครื่องรู้ เครื่องระลึกของจิตใจ
ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นจิตใจนั้นเป็นลมของโลก (จากคิริมานนทสูตร)จึงติดข้องอยู่ในโลก ข้องแวะอยู่ในโลก ไม่สามารถออกจากโลกได้ เพราะความหลง หลงยึดร่างกาย และจิตใจ ซึ่งเป็นธาตุของโลกนี้ว่า เป็นตัว เป็นตน เป็นของของตน จึงวนเวียนอยู่ในโลกไม่สามารถออกจากโลกได้
พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ทรงรู้แจ้งโลก(โลกวิทู) ทรงเสด็จออกจากโลกได้แล้ว(สุคโต) ทรงแสดงธรรมสั่งสอนให้สัตว์โลก ได้รู้ตามเห็นตาม (อริยสัจ ๔)
และออกจากโลกตามพระพุทธองค์(นิพพาน)
เมื่อสัตว์โลกได้ศึกษา
และปฏิบัติตาม ย่อมมีปัญญาเห็นแจ้งชัดที่จิตใจของตนตามความเป็นจริงว่า
ไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตน เป็นของของตนจริง ก็สละคืนธาตุของโลก(ร่างกาย) รวมทั้งจิตใจ(ลมของโลก)คืนให้กับโลก
เป็นอิสระไม่ติดข้องในสิ่งใด ๆ ในโลกอีกต่อไป
(โลกทั้งสาม ที่สัตว์ติดข้องอยู่
คือ มนุษยโลก เทวโลก และพรหมโลก แต่เมื่อทำบาปทำผิดศีลธรรม ต้องไปสู่แดนนรก เปรต อสุรกาย
และดิรัจฉาน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น