การเพิกถอนชนิดสูงสุด
( จาก “คำสอนฮวงโป” พุทธทาสภิกขุ )
เมื่อทุกๆ สิ่ง
ทั้งภายในและภายนอก ทั้งรูปธรรมและนามธรรมถูกเพิกถอนแล้ว เมื่อความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ ไม่เหลืออยู่ เช่นเดียวกันกับความว่าง เมื่อการกระทำทั้งหมด เป็นไปตามควรแก่สถานที่ และสิ่งแวดล้อมล้วนๆ
(ไม่มีกิเลสเจือปน)
และเมื่อความรู้สึกว่าตัวตนในฐานะเป็นผู้กระทำ
และความรู้สึกว่าตัวตนในฐานะเป็นผู้ถูกกระทำนั้น ถูกเลิกล้างไปหมดแล้ว นั้นคือ วิธีการเพิกถอนชนิดสูงสุด
การรู้จักทำให้การเคลื่อนไหวต่างๆ
ทางจิต หยุดเสียทั้งหมดเท่านั้น และเพราะเหตุนั้น
ย่อมได้รับความสงบอันแท้จริงโดยแน่นอน เราไม่ควรตั้งต้นด้วยการคิดสิ่งต่างๆ ออกมามากมาย
แล้วจบลงแค่ความฉงนสนเท่ห์นานาชนิด
ความคิดว่า “มีอยู่” ก็ตาม ความคิดว่า “ไม่มีอยู่” ก็ตาม ทั้งสองอย่างล้วนแต่เป็นความคิดที่เคยตัว
ไม่ดีอะไรไปกว่าสิ่งซึ่งเป็น “มายา” ทั้งหลาย
ดังนั้น
จึงมีคำจารึกไว้ว่า “สิ่งใดก็ตามที่เข้าใจเอาเอง
ตามความรู้สึกทางอายตนะ (คือตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) ย่อมเป็นเหมือนมายา” ข้อนี้หมายถึงทุกสิ่ง นับตั้งแต่สิ่งที่เป็นเพียงความคิด
ไปจนถึงสิ่งที่มีชีวิตเป็นอยู่จริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น