ปล่อยนอกยึดใน
(หนังสือพ่อแม่ครูอาจารย์บัว ญาณสัมปันโน)
สุดท้ายของการปฏิบัติธรรม
กิเลสก็ไปอยู่ที่จิต ไปหลงอยู่ที่จิต งงอยู่ที่จิต สงวนอยู่ที่จิต จะว่าแบกก็แบกหามอยู่ที่จิต ไม่รู้ตัว รักสงวนจิต ปล่อยนอก
แล้วมายึดใน
รูป
เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส เป็นภายนอกอันหนึ่ง แล้วมายึดใน คือรูป เวทนา สัญญา
สังขาร วิญญาณ ที่เป็น “ตัวการสำคัญ
คือยึดใจ”
กิเลสมันเข้าไปรวมอยู่ในนั่น หลอกให้ยึดอีกแล้ว อวิชชาซึ่งละเอียดมาก
เป็นตัวการสำคัญทำให้หลง มีสติปัญญามากขนาดไหน ? ก็ยังทำให้งง ทำให้หลงได้ ต้องคิดค้นหาอุบายใหม่ เพื่อกำจัดความหลงออกไปให้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น