มีสติกิเลสไม่เกิด...หลวงตาพระมหาบัว

มีสติกิเลสไม่เกิด

(หนังสือ “ชาติสุดท้าย” หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน)

นี่ ! ก็ขอให้ภาวนากันนะพวกเรา อย่าอยู่เฉยๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร นั่งที่ไหนยืนเดินนั่งนอนให้มีสติติดแนบอยู่กับตัว  ถ้าสติมีแล้วกิเลสจะไม่เกิด 

ถ้ามีสติแล้วกิเลสไม่เกิด กิเลสจะเกิดทางสังขาร  พอเราเผลอนี้สังขารจะเกิด เพราะเกิดจากอวิชชา "อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา (อวิชชาหนุนให้เกิดเป็นสังขาร) สงฺขารปจฺจยา วิญฺญาณํ” ไปเรื่อยติดต่อสืบเนื่องกันไม่มีสิ้นสุด  

ถ้าสติไม่มีกิเลสเกิดตลอด ธรรมไม่มีทางเกิดได้เลย เวลาสติมีอยู่แล้วกิเลสก็ไม่เกิด ใจก็มีความสงบร่มเย็น จากนั้นก็สว่างไสวได้  นั่นละ ! การภาวนา ให้พินิจพิจารณา นักภาวนาให้เป็นอย่างนั้น  เพียงแต่มานั่งภาวนาเฉยๆ  สักแต่ว่านั่งไม่พินิจพิจารณาการดำเนินของตัวเองไม่เกิดประโยชน์

การภาวนาสติเป็นสำคัญมากทีเดียว ถ้าขาดสติไปเมื่อไร  นั้นละคือขาดภาวนา จะนั่งก็เป็นหัวตอ จะนอนก็เป็นขอนซุง จะเดินก็เป็นตุ๊กตาเคลื่อนไหวไปมาเท่านั้น ไม่เกิดประโยชน์ถ้าไม่มีสติครอบอยู่ที่หัวใจ ถ้าใจมีสติอยู่ที่ไหนเป็นความเพียร กิเลสเกิดไม่ได้ ให้พากันตั้งอกตั้งใจพิจารณาอย่างนั้น นี้ได้ดำเนินมาหมดแล้วจึงได้มาเล่าให้หมู่เพื่อนฟัง ไม่ใช่มาเล่าสุ่มสี่สุ่มห้า

สติเป็นสำคัญมากในการประกอบความพากเพียร หรือหน้าที่การงานทุกอย่าง ถ้าขาดสติการงานผลก็ไม่สมบูรณ์ ถ้าสติดีแล้วการงานก็เป็นไปเพื่อความเรียบร้อย ยิ่งการภาวนานี่เหมือนกัน  การภาวนายิ่งใช้สติมากมาย จะมีปัญญาพิจารณาสอดส่อง ถ้าไม่มีปัญญา ก็เอาอีกแหละ แต่อย่างไรก็ตามขอให้มีสติ  สติรวบรวมทุกสิ่งทุกอย่าง ปัญญาความแยบคายทั้งหลาย  จะค่อยเกิดขึ้นจากสติเป็นพื้นฐาน ถ้าไม่มีสติ ไม่ดี