ตัวจริงของปรัชญา
(จาก “สูตร เว่ยหล่าง” ของพุทธทาสภิกขุ)
สมาธินั่นแหละ คือ ตัวจริงของปรัชญา
ปรัชญา(ปัญญา
คือ
สิ่งที่ใจเป็น)นั้นเป็นอาการเคลื่อนไหวของสมาธิ ในขณะที่เราได้ปรัชญา สมาธิก็มีพร้อมอยู่ในนั้นแล้ว หรือเมื่อมีสมาธิ
เมื่อนั้นก็มีปรัชญา
เปรียบดังตะเกียงกับแสงของมัน มีตะเกียงก็มีแสง ไม่มีตะเกียงก็มืด ตะเกียงนั่นแหละ
คือตัวแท้ของแสงสว่าง และแสงสว่างก็เป็นแต่สิ่งซึ่งแสดงออกของตะเกียง
การทำสมาธิที่นั่งอย่างเงียบติดต่อกันไป
โดยไม่ยอมให้ความคิดอันหนึ่งอันใดเกิดขึ้นในจิต ก็เป็นการจัดตัวเองให้ลงไปอยู่ในชั้นเดียว กับวัตถุที่ไร้ชีวิตวิญญาณทั้งหลาย และยังจะเป็นสิ่งสะดุด
เกะกะกีดขวางหนทางตรง อันเราพึงให้เปิดโล่งอยู่เสมอ ถ้าทำใจของเราให้พ้นจากการข้องแวะในสิ่งทั้งหลายทั้งปวงแล้ว
ทางนั้นจะเตียนโล่ง ถ้าไม่เช่นนั้น ก็ชื่อว่า "ขังตัวของเราเอง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น