ความว่างเลยวิปัสสนาญาณ
(พระอาจารย์นพพร อาทิจฺจวํโส อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่)
วิปัสสนาญาณ คือ การใช้เหตุผล ส่วนความว่างนี้ มันเลยเหตุผลไปแล้ว คือ เลยวิปัสสนาไปแล้ว
การยืน เดิน นั่ง นอน กำหนดให้ว่างอย่างเดียว จึงจะถูกต้อง เป็นการปฏิบัติตามมรรค
มรรค คือ หนทางเข้าถึงความดับทุกข์ พ้นทุกข์ สิ้นทุกข์
ถ้าเราทำได้ตามนี้แล้ว ชาตินี้ เราจะรู้เองเป็นปัจจัตตังว่าเราไม่มีทุกข์แล้ว เพราะเราทำใจให้ว่างได้แล้ว ถ้าเราทำใจไม่ว่าง
จะเกิดโทษแก่ตัวเราเอง คือ ยืน เดิน นั่ง นอนก็มีแต่ทุกข์ เพราะจิตเราไม่ว่าง
ตอนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ใหม่ๆ พระองค์ทรงเยาะเย้ยตัณหาว่า “เราแสวงหาตัณหานายช่างผู้สร้างเรือน คือ ภพ" ความคิดของเราทุกอย่าง เราคิดถึงตรงไหน
ตรงนั้นแหละ เป็นภพเป็นที่อยู่อาศัยของจิต เรือนของตัณหา คือ รูป เสียง กลิ่น รส
โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ ดังนั้น เราต้องทำจิตให้ว่างจากรูป
เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ เราจึงจะรื้อเรือนของตัณหาผู้สร้างภพได้ เพราะรูป
เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ นั่นแหละคือภพของจิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น