การค้นพบจิตที่บริสุทธิ์
(จาก “สูตร เว่ยหล่าง” ของพุทธทาสภิกขุ)
จิตที่บริสุทธิ์นั้น
จะหาพบได้ภายในจิตอันไม่บริสุทธิ์ของเรานั่นเอง
ถ้าเราเดินอยู่ในมรรคแห่งการตรัสรู้ เราไม่จำเป็นต้องกลุ้มใจ ด้วยสิ่งที่ทำให้เราสะดุดล้ม ถ้าเราคอยสอดส่ายตา ระวังความผิดของตนอยู่เสมอ เราก็เดินไถลออกไปนอกหนทางที่ถูกไม่ได้
เราจะต้องปลดปล่อยสัตว์มีวิญญาณ สัตว์ผู้โง่เขลา
ในใจของเรา คือ
ใจที่หลงผิด ใจที่หลงทรมาน ใจที่เป็นมายา กิเลสอันชั่วร้ายทั้งหมด อันมีประมาณคณนามิได้ ด้วยสัมมาทิฏฐิ
และปัญญาเพื่อเข้าถึงพุทธภาวะ อันสูงสุดแห่งจิตเดิมแท้ของเรา
การที่จะจุดไฟให้สว่างขึ้น ในดวงหทัยอันมืดมัว เพราะเกรอะกรังด้วยกิเลสนั้น เราต้องดำรงแสงสว่างแห่งปรัชญาไว้เป็นเนืองนิตย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น