หลงทาง
(ธรรมทายาท)
๑. หลงทางเสียเวลา หลงตัณหา หาทางออกไม่ได้
๒. ใคร ? เล่า
จะช่วยใจเราให้พ้นทุกข์ได้
ถ้าเราไม่ช่วยตนเอง พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทาง” เท่านั้น
๓. จงเลิกหลงทาง เพราะหลงมานานทุกภพทุกชาติ มาเดินเส้นทางมรรคมีองค์
๘ เพื่อการพ้นทุกข์กันเถอะ
๔. หยุดสังขาร(คิดปรุงแต่ง) หยุดสร้างโลก ซึ่งล้วนเป็นมายาแห่งจิต เป็นเท็จ เป็นความหลอกลวง หาความจีรังยั่งยืนมิได้
๕. เลิกหลอกลวง ต้มตุ๋น ตนเองเสียที หลอกลวง
ต้มตุ๋น ตนเองมานานแล้ว
๖. หยุด คือ ตัวสำเร็จ(หมายถึง การหยุดคิดปรุงแต่ง(สังขาร)
๗. ความคิดที่ทำให้เกิดอารมณ์ คือ กิเลส
๘. เอาจิตของเราออกจากสิ่งที่เป็นมายา ก็ไร้มายา
๙. เอาจิตของเราออกจากสิ่งพัวพัน ก็ไร้สิ่งพัวพัน
๑๐. พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องความจริงของทุกสรรพสิ่ง
๑๑. ทุกสรรพสิ่งในสามโลกเป็นของสูญว่าง เป็นภาพลวงตา เป็นสิ่งลวงใจ เกิดแล้วก็ดับสลายไป ตามเหตุปัจจัย ไม่ได้เป็นตัวตนให้ยึดถือเอาเป็นเจ้าของได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น