หยุดสร้างสังสารวัฏ
(หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน)
จิตของเราจมอยู่ในกองขยะ คือโลกสมมุติ
ถูกกองขยะครอบงำ วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า แล้วเมื่อไรเล่าจึงจะพ้นทุกข์ได้
“จิตเดิมแท้หรือจิตดั้งเดิมนั้น
ปภัสสรคือสว่างไสว และไร้อารมณ์” แต่เพราะความหลงหรืออวิชชา
คือความไม่รู้
จึงคิดสร้างสรรค์ปั้นแต่งสารพัดอย่าง มีทั้งดี ทั้งชั่ว ทั้งหยาบ
ทั้งละเอียดประณีต วิจิตรพิสดาร ต่ำช้าเลวทรามจนไม่อาจจะประมาณได้ เพราะมีมากมายเกินกว่าจะคณานับ แล้วก็มาหลงในสิ่งที่จิตสร้างสรรค์ปั้นแต่งขึ้นนั้น ว่าเป็นตัวเป็นตน เป็นของของตน
พระผู้เปิดโลกให้เราเห็นก็คือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
พระผู้ทรงเอ็นดูสัตว์โลก ทรงชี้ทาง บอกทางให้เราออกจากโลกสมมุติ
อันเปรียบดังกองขยะนี้เสีย
จงแหวกม่านอวิชชาออกมา จงพาตนออกมาจากกองขยะเสีย ณ บัดนี้ หยุดสร้างสังสารวัฏเสีย ก่อนที่ความตายจะมาถึง
๓๑ ภพภูมิ ตลอดไปถึงโลกธาตุ และอนันตจักรวาล
ล้วนเป็นสมมุติทั้งสิ้น สิ่งใดเป็นสมมุติ สิ่งนั้นล้วนเป็นมายา ซึ่งมีสภาวะไม่เที่ยง มีความผันแปร
และดับสลายไปเป็นที่สุด เกิดแล้วก็ดับไปตามเหตุตามปัจจัย
“สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์
สิ่งนั้นเป็นอนัตตา” คือไม่ใช่อัตตาตัวตนของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น