จงเชื่อธรรมอย่าเชื่อกิเลส
(หนังสือพ่อแม่ครูอาจารย์บัว ญาณสัมปันโน)
อย่าทำลายที่พึ่งของตนเอง
คือ ข้อปฏิบัติ ได้แก่ ศีล สมาธิ ปัญญา มรรคผล นิพพาน และไม่มีอะไรเป็นข้าศึกต่อตัวเรายิ่งกว่ากิเลส “จงเชื่อธรรม อย่าเชื่อกิเลส” มันหลอกเราเรื่อยมา
ให้จมอยู่ในทุกข์โดยถ่ายเดียว
ใจนั้นเป็นภาชนะรองรับบุญ
และบาป แม้ผู้นั้นจะไม่ทราบว่าบุญมี
บาปมีก็ตาม บุญและบาปเป็นตัวผลักดัน ให้สัตว์โลกหมุนไปสู่กำเนิด
เกิดในภพต่างๆ ตั้งแต่สวรรค์ จนถึงนรก
ถ้าไม่มีศีลธรรมแล้ว มนุษย์ก็ไม่มีอะไรต่างไปจากสัตว์ ก่อความเลวร้ายได้มากที่สุด มากยิ่งกว่าสัตว์ เพราะฉะนั้น มนุษย์จึงจำเป็นต้องมีศาสนา “มีธรรมเป็นเครื่องประดับตัว” ประดับตัวให้มีคุณค่า มีราคา มีสง่าราศรี จะมีความเจริญรุ่งเรือง
ท้ายสุด “จงเบื่อหน่ายในธรรม ที่เกิดขึ้นภายในจิต” เบื่อหน่ายทั้งสุข ทุกข์ และเฉยๆ ไปเรื่อยๆ จนไม่มีอะไรเหลือ เบื่อหน่ายสิ่งที่มาเกี่ยวข้องกับจิต ที่แสดงผลออกมาเป็นสุข
ทุกข์ และเฉยๆ กิเลสมันหลอกจิต ให้หลงอยู่ร่ำไป อย่าเชื่อกิเลส จงเชื่อธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น