สติ
(หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล
จ.หนองบัวลำภู)
สตินี่ ! ทำให้มันมีกำลังดีแล้ว จิตมันจึงจะล่วง เพราะสติคุ้มครองจิต ตัวสติก็คือจิตนั่นแหละ แต่ว่าลุ่มลึกกว่า
สติอบรมจิต ครั้นอบรมจนขึ้นจิต รู้เท่าทันตามความเป็นจริงแล้ว มันจึงจะหายหลง พบความสว่าง ความหลงนั้นก็คือไม่มีสติ ครั้นมีสติคุ้มครอง
ฝึกหัดไปจนแน่วแน่แล้ว ทำให้มันแม่นยำ ให้มันสำเหนียกแล้ว มันจะรู้แจ้งทุกสิ่งทุกอย่าง
สติแก่กล้าจิตย่อมทนไม่ได้ เมื่อทนไม่ได้ก็สงบลง ครั้นสงบลงแล้วมันก็รู้ ถ้าจิตมันไม่มีปัญญา มันก็ส่ายไปมา เพราะมันไปได้หลายทาง จิตไปหลายทาง เพราะเป็นอาการของมัน
เมื่อผู้วางภาระคือว่าง ไม่ยึดถือว่า ขันธ์ ๕ นี้เป็นตัว เป็นตนแล้ว ไม่ยึดถือแล้ว ปลงแล้ว
เป็นผู้วางภาระแล้ว ก็มีความสุข
จะยืน เดิน นั่ง นอน ก็มีความสุข ไม่ยึดถือ เพราะรู้ตามความเป็นจริงของมันแล้ว ไม่ถือเอา ไม่ยึดเอา ได้ชื่อว่า
เป็นผู้ขุดตัณหาขึ้นไปทั้งราก เป็นผู้เที่ยงแล้ว เที่ยงว่าจะเข้าสู่ความสุข ตามสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เป็นผู้เที่ยงแล้ว
เมื่อจิตมันรวม มันก็รู้ตามความเป็นจริง มันจะวางขันธ์นี้ เมื่อมันรวมนั่นแหละ ถ้าจิตมันรวมมันก็วางๆๆ
แล้วก็มีแต่ว่างๆๆ แล้วค้นหาตัวตนก็ไม่มี เมื่อค้นหาตัวตนไม่มีแล้วก็อันนั้นแหละ จิตพอสงบลงแล้ว ปัญญาก็เกิดขึ้นเอง นั่นแหละ ถึงตอนนั้นแม้จิตมันฟุ้งขึ้นมาแล้วมันก็ไป มันไม่ยึดอันใด แม้แสงสว่างหมดทั้งโลกก็ตาม มันไม่ไปยึด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น