วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ใจไม่ใช่ตน ตนมิใช่ใจ (หลวงปู่หล้า เขมฺปตฺโต)

ใจไม่ใช่ตน ตนมิใช่ใจ

 (หลวงปู่หล้า  เขมฺปตฺโต  วัดภูจ้อก้อ  จ.มุกดาหาร)


        ไตรสิกขา มีศีล สมาธิ ปัญญา กลมกลืนกันอยู่ในปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม กิเลสทั้งปวงมาชุมทางอยู่ที่ดวงใจ "ถ้าไม่ยึดถือว่าใจเป็นตน ตนเป็นใจ" กิเลสจะห่อหุ้มอยู่หนาเท่าแผ่นฟ้าแผ่นดินก็ตาม ก็ชนะไปในตัวแล้ว 

       เช่นเราไม่ถือเอาเหล็ก เพราะเหล็กมันหนัก เหล็กจะมีสนิมสักเพียงใดก็ตาม  เราก็ทิ้งสนิมไปในตัวด้วย  เท่ากับทิ้งกิเลสไปในตัวด้วย  แก้ถูกช่องแล้ว ปัญหาก็ไม่มาก 

        การปฏิบัติต่อไป ก็ต้องจับเอาตัว "โจร" คือ กิเลสกับใจนั่นเอง "เมื่อเขาชอบอยู่ด้วยกัน ก็มอบให้เขาไปเสีย  อย่าเข้าไปยึดเอาเป็นเจ้าของ  เมื่อใจไม่ใช่ตน ตนไม่ใช่ใจแล้ว เป็นสักแต่ว่าใจ  ธรรมจะเป็นเท่าใด  ก็เป็นสักแต่ว่าธรรมอยู่ตามธรรมชาติ 

       แม้ธรรมฝ่ายเกิดดับ คือฝ่ายสังขาร และกองทุกข์  ก็มีกิเลสเข้าไปยึดถือ คือนายกตัวหลงๆ แม้ธรรมฝ่ายไม่เกิดไม่ดับก็เหมือนกัน ถ้าพระสติ พระปัญญาเหนือความหลงที่ยืนยันว่าตนแล้ว” กิเลสมันจะขี่ช้างสูบบุหรี่ถือของ้าวมาจากประตูใดอีก ก็จบกัน ลงตัวเพียงแค่นั้น 

       จะทำให้ว่างหรือไม่ว่าง ก็ว่างอยู่ในตัวแล้ว  จะวางหรือไม่วาง ก็วางอยู่ในตัวแล้ว  เพราะเราไม่มีอยู่ในที่นั่น  เราจะสมมุติว่าวาง  ว่าปล่อยทำไม ? มันก็จบกันไปในตัว  จงพิจารณาให้ดี จะเห็นความจริง 
        
        ใครเป็นผู้รู้  รู้ความจริง  ก็ความจริงเท่านั้น รู้ความจริงอยู่ในตัว  ตัวไม่มีการหลง  ตัวก็ไม่มี  ถ้าอย่างนั้นก็สูญนะซิ..! 

         ไม่สำคัญตนว่าเป็นสูญ  ไม่สำคัญสูญว่าเป็นตัว  ไม่สำคัญตัวว่าเป็นของว่าง  ไม่สำคัญว่าของว่างเป็นตัว  มันก็จบกันไป...ไม่มีเรื่อง...ถูกไหม..?

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น