อวิชชา
(หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดอุดมสมพร จ.สกลนคร)
พิจารณาทวนกระแสกลับ วิญญาณมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป
นามรูปมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดอายตนะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อายตนะมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดผัสสะ ผัสสะมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดเวทนา เวทนามีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดตัณหา
ตัณหามีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดอุปาทาน อุปาทานมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดภพ ภพมีแล้วก็ เป็นปัจจัยให้เกิดชาติ (ความเกิด) ชาติมีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดชรา
ความชำรุดทรุดโทรมเฒ่าแก่ชราคร่ำคร่า ความเฒ่าแก่ชราคร่ำคร่ามีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดพยาธิ
ความเจ็บไข้ พยาธิ
ความเจ็บไข้มีแล้ว ก็เป็นปัจจัยให้เกิดทุกข์ โสกะปริเทวธ ทุกขะ โทมนัส อุปายาสะ นี่แหละ !
เพราะเหตุนี้จึงพากันนั่งสมาธิพิจารณาตัวของเรา กำหนดทุกข์
นี้เรื่องทุกข์ เรื่องสมุทัย นี่แหละ! ความหลงของเรา ให้พากันเพ่งเล็งดู นี่ข้อสำคัญว่ามันเป็นอย่างนี้
อกาลิโก ไม่มีกาล เป็นอยู่เสมอ ให้พากันรู้จัก ทีนี้เมื่อฟังแล้ว “เอหิปสฺสิโก” จงเรียกร้องให้สัตว์ทั้งหลายให้มาดูธรรม ดูรูปธรรม นามธรรมนี้
รูปธรรมคือสภาพร่างกายของเรา นามธรรม
คือดวงใจของเรา พิจารณาให้รู้ให้เห็นตามความเป็นจริง
(มันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่ตัว มิใช่ตน มิใช่ของของตน) เพื่อทำลายความหลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น